با من دوست میشی؟ :))

چقد بلد نیسم برم وبلاگای جدید بخونم و با آدمای جدید آشناشم.

 

 

پ ن : شبیه پیر مردای تنها توی پارک شد. 

Mentor

مهم ترین ضعف این روزا نداشتن همراهه. منظورم از جنس عاشقانه نیسا . شاید حتی همراه هم تعریف درستی نباشه ولی قبلنا اینطوری بود که من تصمیمام رو میگفتم و اون چکش کاری میکرد . اون میگفت و من ...

الان تشنه یه مشاورم که همه جزئیات بش بگم و راهنماییم کنه.

ندارم و این بده

حالا نه همشو ولی تقریبا همشو

همه موفقیت های زندگیمو مدیون توانایی هاییم که بدون هدف و با علاقه رفتم سمتشون یادگرفتم. البته انتخاب های عاقلانه ای بودن ولی هیچوقت برنامه ای برای آیندشون نداشتم .

اینو باید ی روزایی مثل امروز که برنامه هام شکست میخورن یادآوری کنم تا پاهام سست نشه ، تا بازم ادامه بدم

Life

من ازین که هدف اول جامعه و بطبع خودم پوله حالمو بد میکنه 

بش فک کن

احساس مسئولیت اجتماعی داری؟

اگه نه چرا نداریم؟ خودخواهیم؟ 

چیه این احساسات ؟

به خودم اومدم میبینم استاد داره قضیه حد مرکزی رو توضیج میده و منم وسط اتاق خیره به سقف، چشام یواش یواش تار میشه .نذاشتم ادامه پیدا کنه ولی چیه این حسرت گذشته رو خوردن ؟

جنگ جنگ تا پیروزی

باید 2سال آینده فقط بجنگم. 

من از مهاجرت میترسم

من قبلا ی سری 2راهی داشتم که فک میکردم خب الان انتخاب کنم تموم میشه و زندگی راحته توی راهه. راستش هیچ فرقی نکرده:)) 

به انتخابام فکر میکردم

آنچه شیران را کند روبه مزاج / احتیاج است احتیاج است احتیاج

شیخی به زنِ...

من حتی اینجا هم خودم نیستم و این خودم نبودنه آزارم میده.