از سه هفته پیش که یک سفر چند روزه به تهران داشتم زندگیم تغییر کرده. الان آدم خوشحال تر و کمتر غرغرو ای حساب میشم.
قَرین
روزی شود قرین حقیقت مجاز من
آخرین مطالب
-
۰۴/۰۱/۲۴پس از سالها
-
۰۲/۰۹/۰۲....
-
۰۲/۰۸/۲۵هنوز یکماه نشده
-
۰۲/۰۵/۰۶و تفکرات بیشتر از فکرکردن
-
۰۲/۰۴/۳۱مستقل شمایی من اداشو درمیارم
-
۰۲/۰۴/۲۵سحر از نوع سافت اسکیلز
-
۰۲/۰۴/۲۴بخدا اگه دروغ بگم
-
۰۲/۰۴/۱۴قرض
-
۰۲/۰۳/۰۷میانسالی اینطوریه
مثلا اگه ی روز دیدین صنعت IOT داره رشد میکنه نرین متخصص این حوزه بشین بلکه سعی کنین یک تامین کننده در این حوزه برای متخصصین باشین!
بعنوان مثال ابی رو ببینید تا جمله عزّت رو خدا میده براتون جا بیوفته. هیچی تو این دیار ماندگار نیست.
بیشتر از همیشه سر خدا غر میزنم . اصلا کم نمیذاره ، همیشه حوصلمو داره.
عنوان : کاری که شروع کردیو تموم کن.
ی خواسته ای داشتم و بهش نرسیدم . سادسا ولی رسیدن بهش پیچیدس.
برام مهم نبود ولی الان به اون مرحله رسیدم که به همه آدمایی که دارنش حسودیم میشه. نمیخوامم وضعیتمو تغییر بدم تا بدستش بیارم و همچنان از نداشتنشون خوشحالم نیستم.حتی اگر به اون شرایط کاری که میخوام امسال برسم که خیلی بعید نیست ولی بازم تا به اون خواسته نرسم نمیتونم بگم ایول امسال سال منه . نه امسالم سال من نیست.
کافیه فقط یادبگیرم بگم اوس کریم ، دست خودته! خودت درستش کن.
چقد بعضی چیزارو اینجام نمیشه نوشت.
چقدر بد واقعا.
سوالم اینه که اگر کسی رپ دوست نداشته باشه بازم از این کار خوشش نمیاد ؟ من پروژه مشابهی ندیدم که بخوام مقایسه کنم.
خانوادگی 2
ی فرشته امشب بهم گفت با خودت مهربون باش.
با خودم مهربون بودن بلد نیسم. با خودت مهربون بودنو بلدی؟
من ازین که امسالم داره تموم میشه ناراحت نیستم. ولی وقتی موهای بابارو کوتاه میکنم و هردفعه میبینم چقدر دارن پیر میشن غمگینم میکنه.
کاش هیچوقت پیر نمیشدن.
یه مدتی بود فکر میکردم زندگیم دوچار روزمرگی شده و باید یک تغییراتی بدم.
تغییرات دادم، ورزش اضافه کردم ی کتابو قرارشد تا اخر اسفند تموم کنم، ی دوره ثبت نام کردم و...
اینا خیلی خوبنا. خیلی. ولی امشب که از حال این ویروس مزخرف حوصله ندارم و دارم اینستا میچرخم با خودم فکرمیکردم اگر این آرزو های گنده نبود من الان کجا بودم؟ اگر قانع تر بودم هرشب همینقدر استرس کار می‌داشتم؟
اگر قرار بر این بود که من قانع باشم و هدف هرروزم یه چیز دیگه باید میبوده نه دوییدن واسه ی مشت بدرد نخور چی میشد زندگیم؟
ترسم ازین دوودنا و استرسا نیست. ترسم اینه که خدا قراره چیو امتحان بگیره؟